پباده سازی پارچه و چاپ

طرح‌‏ها و نقش‌‏های پارچه , جلوه‏ای از اصالت هنری و فرهنگی یک ملت است . جمهوری اسلامی ایران هم در مورد پباده سازی و چاپ بافته‏های متفاوت که اکنون زینت بخش موزه‏های دارای اعتبار است , پیشینه دار براق و بی نیاز است . به خواسته اعتبار بخشیدن بدین هنر و احیاء سنن هنری کشور‌ایران , فن پباده سازی بافت و چاپ روی پارچه و جامه با سه گرایش «طراحی بافت پارچه» و «طراحی چاپ پارچه» تحت عنوان یک کدام از رشته‏های دانشگاهی تولید شد , و در کالج هنر از سال ۱۳۷۵ با گرایش «طراحی چاپ پارچه» استارت به عمل کرد . انگیزه این فن ایجاد کردن متخصصانی است که بتوانند با بهره‏گیری از ارثیه بی نیاز فرهنگی و هنری که در مورد چاپ پارچه داشته‏ایم به پباده سازی پارچه بپردازند.

علم آموختگان این زمان کار کشته خواهند بود تحت عنوان طراح در کارگاه‏ها و کارخانجات نساجی اشتغال یابند , همینطور با راه‏اندازی کارگاههای کوچک به چاپ پارچه از جمله مصرفی و دکوری پرداخته و با ارائه سرویس ها مشاوره‏ای و فعالیت پژوهشی با سازمان‏های صنعت های دستی و موزه‏های متعدد همیاری داشته باشندو در غایت هم به فرمان یادگرفتن این هنر در هنرستانهای هنری بپردازند .

کهن ترین گواهی مرتبط با چاپ پارچه را از نقش دیواره های مقابر مصری مرتبط با دو هزار هزار و صد سال ق . م بدست آورده اند و سابق ترین آرم های مو جود که از ساختن قالبهای مشابه قالبهای قلمکار حکایت داراست هم در همین زمان با پارچه های گشوده یافته از قبور ” سکاها ” مکشوفه در مملکت مصر است .